Ik ben Annemiek. Getrouwd met Arnold, moeder van twee jongens en baasje van Vipo, onze golden retriever.
Ik studeerde kort Japans in Maastricht, ging een half jaar reizen, werkte als barvrouw, op de adminstratie- en communicatieafdeling, was fotograaf, lunchkok en pedagogisch medewerker en heb als fotograaf, edelsteentherapeut en nu als coach mijn eigen bedrijf gehad. In een notendop.
Twee keer ben ik mezelf verloren in een burn-out …
Op mijn eenentwintigste werkte ik in een jazzcafé. Als je in de horeca werkt, zit je glimlach er automatisch opgeplakt. Tot ik op een dag in de personeelsruimte zat en begon te huilen… En er niet meer mee kon stoppen…
Ik had al jaren lang een gevoel van onrust. Ik deed er alles aan om dat gevoel te ontvluchten. Hard werken, altijd anderen willen helpen en een druk sociaal leven hielpen me om er maar niet bij stil te hoeven staan. En toen was de koek op…
De huisarts zei tegen me dat ik een burn-out had. Ik kreeg pillen en een psycholoog. Ik heb een paar maanden thuis gezeten en dacht bij mezelf, DIT wil ik NOOIT meer meemaken!
De jaren daarna had ik wel door dat ik nog steeds over mijn grenzen ging en dan zei ik weer een tijdje Nee tegen alles. Tot ik als jonge moeder werkte als communicatiemedewerker en in 32 uur het werk voor 50 uur moest doen. Weer zat ik huilend op mijn werk, weer ging ik naar de huisarts, weer naar een psycholoog en weer een paar maanden thuis.
Ik heb daarna veel tijd gestoken in mijn persoonlijke ontwikkeling. Cursussen, workshops en een post-HBO opleiding hebben me uiteindelijk geholpen om echt te begrijpen waarom ik de dingen deed die ik deed. Ik kan nu op tijd voelen wanneer ik mijn grenzen aan het verleggen ben. Ik vind nog steeds alles even leuk ( ja echt, van cartoons tekenen tot een filosofiecursus volgen en leren hoe ik een muurtje moet metselen), maar kies nu uit wat ik écht belangrijk vind. Ik laat verantwoordelijkheid die niet bij mij thuishoort los en zet mezelf bewust voorop.
Mijn visie
Wat ik veel zie gebeuren is dat mensen hun onrust veel te lang negeren. Ze komen in een burn-out terecht en zoeken een burn-out coach op het moment dat ze er middenin zitten. Wat op zo’n moment het belangrijkst is, is om weer je energielevel op te krikken. Dat doe je door structuur aan te brengen in je dag, genoeg beweging en slaap te krijgen, te ontprikkelen door mediteren, mindfulness en wandelen in de natuur. Je energie wordt langzaam weer aangevuld en je krabbelt weer overeind.
Maar daarmee heb je de oorzaak niet aangepakt! De oorzaak van je burn-out ligt veel dieper! Wat is het verhaal dat je jezelf vertelt? Welke trauma’s heb je verstopt? Waar is je levensgeluk gebleven? Ongemerkt ben je te lang doorgegaan. Ongemerkt raakte je energie op. En opeens kwam de man met de hamer!
Om een burn-out of een terugval te voorkomen, zul je aan de slag moeten met jezelf. Jezelf ontdekken en ontwikkelen. En dat is superleuk en interessant én supereng en spannend! Oja, en je kunt dat niet alleen! Want als je naar jezelf kijkt, kijk je naar wat je kent. Een professionele coach kan je een hele andere kijk laten zien, waardoor je echte eye-openers krijgt. Zoals in het Grip-Op-Onrust-Traject.
Dit is typisch Annemiek:
- Ik ben niet van de grafieken, modellen en schema’s en vergeet altijd wie die ene theorie nou ook alweer bedacht heeft. Dus heb het met mij niet over de Piramide van Mazlow, maar gewoon over welke behoeften de mens heeft.
- Ik heb een hele brede interesse! Ik heb de meest uiteenlopende cursussen en opleidingen gevolgd. Een willekeurige greep; Reiki (I en II), schrijven als een samoerai, fotografie, edelsteentherapie, klassieke muziek begrijpen, desserts maken en lichaamswerk.
- Ik hou erg van afwisseling en van ‘out of the box’ denken om zo overal het beste uit te halen. Zo kan ik in een traject in de ene sessie een familieopstelling doen en de volgende keer schrijven we samen je levenslied.
- Het meest kostbare wat je iemand kan geven is volgens mij Oprechte Aandacht. En het mooie is, mijn ervaring tenminste, dat het mijzelf ook een enorme energieboost geeft!
Als je me echt zou kennen zou je weten dat:
- Ik ben twaalf keer verhuisd, maar woon nu alweer veertien jaar op hetzelfde adres in Amersfoort.
- Ik kan genieten van hele kleine dingen (bijvoorbeeld hoe mooi de appels op de fruitschaal liggen).
- Mijn leukste vakantie was een week buikdansen in de Dordogne.
- Ik heb altijd een edelsteen in mijn zak als helpertje voor de dag.
- Ik kan in zeven talen tot tien tellen; weet jij welke? Een, one, un, uno, satu, einz, ichi…
- Ik hou niet van sporten. Echt niet.. daarom sta ik elke ochtend op de trilplaat. Goed voor de bloedsomloop!
- Ik kan nog dagen nagenieten van een lekker en uitgebreid etentje bij een goed restaurant. In sommige gevallen zelf jaren – ik denk dan gelijk aan de dessert trolly bij restaurant Flor de Lis in Rosas (Spanje) toen ik elf was…